فردوسی بزرگترین حماسه سرای ایران است و سروده اش، شاهنامه، بخش مهم هویت فرهنگ ایرانیان. برای اینکه عظمت کار فردوسی را بدانیم باید به دوران او نگاهی بیندازیم. در زمانی که فرهیختگان ایرانی به زبان عربی می نگاشتند و عربی دانی سبب تفاخر اهل علم و ادب بود، فردوسی شاهنامه را به زبان فارسی سرود.
شاهنامه بر اساس داستان هایی باستانی سروده شده، اما فردوسی داستان ها را گسترش داده و با افزودن دیدگاه های خود اثری تازه آفرید که زبانی ساده دارد. خواننده در کشاکش داستان های شاهنامه ب پهلوانان زندگی می کند؛ با پیروزی شان احساس پیروزی می کند و در اندوه و شادی با آن ها همراه می شود.