بعضیها اگر گرسنه باشند، به ساعتشان نگاه میکنند تا ببینند آیا «زمان» همیشگی و متداول غذا خوردن فرارسیده یا نه، در حالی که زمان درونی به آنها اعلام میکند که وقت غذا خوردن است. نویسندهی کتاب «در ستایش اتلاف وقت» میگوید وقتی به خود درونیام گوش میدهم، صدای نفس کشیدن روحم را میشنوم. آن نفسها آنقدر ظریف و لطیفاند که برای شنیدنشان به سکوت و آرامش نیاز دارم، به خلوت نیاز دارم، به فضاهای وسیع و ساکت در ذهنم نیاز دارم.
«در ستایش اتلاف وقت» نگاه نویی است به زمان و زندگی مدرن. دکتر آلن لایتمن در این کتاب پرمطلب به موضوع رسانههای ارتباطی و دنیای «پر از تجهیزات» امروز میپردازد و تلقی کمّی از زمان را که امروزه سیطره پیدا کرده تحلیل میکند. به عقیدهی او، ما در میان انبوه تجهیزات از خودمان و خلاقیتهای فردیمان دور شدهایم. منظور او از «اتلاف وقت» به دست آوردن بخشهایی از وجودمان است که در میان شلوغی و زمانمحوریِ دنیای مدرن گمشان کردهایم.