نویسنده در این کتاب سعی میکند با تمرکز بر دنیای هنر از 1989 به بعد، گوشهای از وجوه سیاسی و اقتصادی حاکم بر هنر معاصر را برای مخاطب آشکار کند. این کتاب را همچنین میتوان تحلیلی بر هنر در دوران پسامدرن قلمداد کرد. اشارات بسیار نویسنده به شاکلههای هنری مختلف در دوران پسامدرن چون هنر چیدمان، هنر اجرا و ویدیوآرت و همچنین آثار هنرمندانی چون «دیمین هرست» و بیان ویژگیهای پستمدرنیستی این آثار، مخاطب را با تحلیلی از هنر دوران پسامدرن مواجه میسازد. نویسنده بخشهایی از کتاب را هم به بحث درباره هنر کوبا، چین، روسیه و کشورهای اسکاندیناوی اختصاص داده است.